Walentynkowy wieczór z Operą Śląską – „Napój miłosny” Gaetano Donizettiego
W niedzielę 14 lutego o godzinie 18.00 na platformie vod.opera-slaska.pl będzie można skosztować… „Napoju miłosnego” w postaci opery Gaetana Donizettiego pod kierownictwem muzycznym Francka Chastrusse Colombiera i w reżyserii Karoliny Sofulak. Spektakl będzie transmitowany na żywo prosto ze sceny Opery Śląskiej. Rolę Adiny kreuje Gabriela Gołaszewska, a w partii Nemorina usłyszymy Andrzeja Lamperta. Spektakl miał premierę na deskach Opery Śląskiej w grudniu 2019 roku.
Dla wszystkich zakochanych Opera Śląską ma wspaniałą propozycję konkursową! Szczegóły już wkrótce na fanpage’u Opery Śląskiej. Najlepsze propozycje zostaną nagrodzone biletami VIP na platformę vod.opera-slaska.pl oraz operowymi gadżetami.
Historia miłości Adiny i Nemorina – w wersji reżyserskiej Karoliny Sofulak toczy się w hotelu i… nie jest to przypadek. Reżyserka przyznała iż inspirowała się kinem Wesa Andersona, a szczególnie filmem „Grand Budapest Hotel”. Adina jest szefową placówki, a zakochany Nemorino to skromny boy hotelowy. Chcąc zdobyć jej serce, Nemorino daje się zwieść obietnicom Doktora Dulcamary, który sprzedaje mu tajemniczy eliksir. Aby jednak wzbudzić uczucie, musi nie tylko zdobyć względy Adiny, ale także pokonać rywala, którym jest Belcore. Czy pomoże mu w tym towar zakupiony u Dulcamary? Wartka akcja, pełna komicznych sytuacji, zaprezentowana jest w przepięknej oprawie bel canto. Będzie hipnotyzująco – w przenośni i… dosłownie.
Realizatorzy i soliści o spektaklu:
"Napój miłosny" to opera o miłości i opera, w której miłość triumfuje. Donizetti zadedykował tę operę wszystkim kobietom Mediolanu. Momenty bardzo poruszające, liryczne, mieszają się tutaj z komediowymi gagami. Orkiestra w perfekcyjny sposób podkreśla zarówno momenty komiczne, jak i te romantyczne - kierownik muzyczny Franck Chastrusse Colombier.
— Są opery, które – mówiąc obrazowo – wołają o to, żeby je umiejscowić we współczesnym świecie, a ich przekaz wciąż jest bezpośrednio aktualny w kontekście społecznym, politycznym czy religijnym. Opera niewątpliwie zawsze była krzywym zwierciadłem, wyolbrzymionym odbiciem tego, co jest dla nas ważne, tak w ujęciu uniwersalnym, jak i w konkretnej chwili w historii, którą to magiczne lustro nam pokazuje. Są też wśród oper eskapistyczne baśnie, które potrzebują jedynie odświeżonego wdzianka, ale działają na nas najlepiej w otoczce szeroko pojętej „przeszłości” – opowieści, które zdają się zaczynać od „byli sobie kiedyś…”. Takim dziełem jest właśnie „Napój miłosny” – jedna z niewielu nadal zabawnych oper komicznych. Dla mnie jest to tytuł szczególnie atrakcyjny także ze względu na silną centralną postać kobiecą — Karolina Sofulak, reżyserka.
To opera komiczna ze znakomitym librettem, z niezwykle porywającą i atrakcyjną muzyką. Będzie radośniej w przekazie, żywiołowo w muzyce. Oczywiście, opera bel canto dla śpiewaka to wyzwanie. Wspomnę tutaj tylko o legato, czyli rodzaju artykulacji, który wymaga od muzyka płynnego łączenia dźwięków, „przelewania” ich jeden w drugi, co całościowo ma stworzyć jedną piękną frazę. Sporo takich fragmentów w „Napoju”, na przykład słynna tenorowa aria „Una furtiva lagrima”. Mam nadzieję, że efekt będzie piorunujący, a Państwo będziecie dobrze się z nami bawić - podkreśla Andrzej Lampert, Nemorino.
— Adina ma dwa piękne duety z Dulcamarą. Inne od całości, wprowadzają motyw odmiennego rodzaju relacji damsko-męskich. Dulcamara potrafi ją przejrzeć, jest między nim pewna poufałość. Adina go nawet lubi na pewien sposób, ale też ją drażni, prowokuje, pobudza do przebiegłości. Także muzycznie, duet między nimi w II akcie po prostu zachwyca. — Gabriela Gołaszewska, Adina
— Mój bohater, Belcore, jest wojskowym, typowym służbistą. Skupiony na swojej służbie, strategiach, manewrach oraz trofeach wojskowych. I takie samo podejście charakteryzuje jego stosunek do kobiet, także do Adiny. Chcąc ją zdobyć, posługuje się identycznymi metodami. To jedna z moich najukochańszych ról, jest mocno charakterystyczna, daje pole do popisu, można ją rozbudowywać przy każdej produkcji. Lubię ją właśnie za tę męską surowość, pewną niezgrabność w relacjach damsko-męskich. Słychać to także w jego partiach, które nie mają w sobie nic lirycznego, a bardziej przypominają rytmy wojennego marsza — Stanislav Kuflyuk, Belcore
Fragmenty recenzji spektaklu:
W tej pogoni za intrygą są chwile, gdy Sofulak rozrzedza narrację i pozwala w pełni oddać się zachwytom nad talentami młodej obsady. Brawa należą się Gabrieli Gołaszewskiej – sopranowi o wielkiej delikatności, ale potrafiącemu uderzyć w dramatyczne tony. Dynamika miłosnej relacji jest wdzięcznym fabularnym tworzywem, ale nie daje się łatwo nagiąć do tradycyjnej narracyjnej struktury, wymyka się, opowiada o miłości i małżeństwie niejako na opak. Sofulak na swój sposób lepi z tego operę feministyczną, pokpiwając przy okazji ze zlaicyzowanego zachodu szukającego na siłę duchowej odnowy.
(Alexandra Kozowicz, Gazeta Wyborcza, "Napój miłosny" ze szczyptą egzotyki. Na afiszu Opery Śląskiej w Bytomiu, 10 stycznia 2020)
Odkryciem Łukasza Goika, dyrektora Opery Śląskiej jest Gabriela Gołaszewska. Artystka zdobyła już liczne nagrody i wyróżnienia na konkursach wokalnych, a warsztat doskonali pod czujnym okiem jednego z najlepszych polskich pedagogów – prof. Jolanty Janucik. I słychać, że mamy do czynienia z pięknym sopranem, z głosem o ogromnym potencjale. (...) Świetny był Stanislav Kuflyuk. Zaczął od mocnego wejścia (polecam sprawdzić, jak wkracza – choć to nie najlepsze słowo – na scenę – na premierze dostał za to brawa, które jeszcze wzmacniał zachęcającym gestem w kierunku publiczności – pokochaliśmy go od razu) a potem w pełni wykorzystywał swoje wszystkie atuty – nie tylko wokalne, by stworzyć pełnokrwistą postać. Jednak show skradł Adam Woźniak w roli Dulcamary. Doskonałe przygotowanie wokalne, choć jego partia jest wymagająca, pozwoliło mu podczas spektaklu skupić się na grze aktorskiej.
(Kinga Wojciechowska, Presto, Hotelowy romans w operze, 27 grudnia 2019)
Adina, grana przez Gabrielę Gołaszewską, jest stanowcza, wyemancypowana, zadziorna, pewna siebie, ale i frywolna. Ma w sobie też odrobinę szaleństwa. Nie powiela schematów, obiera swoją drogę i nią podąża. Kocha, ale jest w stanie zaręczyć się z innym, aby przyprzeć do muru biedaka, który traktuje ją z nabożną czcią... Ot, kobieca przewrotność. Gołaszewska ma zaledwie 24 lata, ale już może się pochwalić wieloma sukcesami. Jest m.in. laureatką I nagrody oraz nagród specjalnych na XVIII Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej Ady Sari w Nowym Sączu. Posiada hipnotyzującą barwę głosu i olbrzymie możliwości, z których w pełni korzysta. Wydaje się, że trudne partie Adiny to dla niej pestka. Doskonale radzi sobie z koloraturami. To jedna z lepiej zapowiadających się gwiazd młodego pokolenia.
(Magdalena Mikrut-Majeranek, Dziennik Teatralny, Napój miłosny na zwieńczenie starego roku, 24 grudnia 2019)
Andrzej Lampert w roli Nemorina, czyli pociesznego hotelowego boya, zachwyca tak wokalnie, czego dowoedm słynna aria Una furtiva lagirima, jak i aktorsko. Dziewczęca, a z drugiej strony władcza jest Gabriela Gołaszewska( Adina) - nowa solistka Opery Śląskiejmoże pochwalić sie wygraną w ostatnim Konkursie Sztuki Wokalnej Ady Sari w Nowym Sączu. (...) Dlaczego warto zobaczyć akurat bytomski Napój miłosny? Bo przenosi nas w wizualnie piękny i nieco nostalgiczny świat, bo obsada jest tego warta, bo to rozrywka z niewymuszonym humorem. Wreszcie po to, żeby zobaczyc solidne rzemiosło Karoliny Sofulak.
(Mateusz Borkowski, Ruch Muzyczny, Grand Hotel, Donizetti i zakochany boy, styczeń 2020)
Realizatorzy:
kierownictwo muzyczne: Franck Chastrusse Colombier
reżyseria: Karolina Sofulak
choreografia / ruch sceniczny: Monika Myśliwiec
scenografia / reżyseria świateł: Katarzyna Borkowska
kostiumy: Ilona Binarsch
