Rozrywka

Ostatni adres przywiódł milicjantów do Parku Chopina, w którym od blisko dwóch tygodni stał wielki cyrkowy namiot.

Kolejny adres doprowadził milicjantów na Wydział Mechaniczny Politechniki Śląskiej, do docenta Bronisława Kowalskiego.

Pod pierwszym adresem milicjanci nie zastali nikogo.

To nie był przyjemny widok, nawet dla tak doświadczonego funkcjonariusza milicji jak kapitan Bernard Podciep.

W kamienicy wrzało jak w ulu.

Tuż po powrocie na posterunek przodownik Łoszkubek zgłosił się do biura swojego przełożonego.

Oczy Ruty Cwibak de domo Ajerkuch były zapuchnięte od płaczu.

— Po porannej kawie, którą około 9:00 pijamy z wdową po generale Zadźgał-Porzeczce, umyłam się i ubrałam tak, jak mnie Pan teraz widzi.

Drzwi Łoszkubkowi otworzyła młoda dziewczyna w starannie wyprasowanym fartuszku.

„Stare szmaty na nowe graty wymieniam! Garnki, graczki i inne cuda!”

— Zwracam honor Młoda Damo — Propolis ściskał z uznaniem dłoń Eulalii — wykonała Pani kawał dobrej roboty.

Funkcjonariusz miejscowej policji Adonis Propolis patrzył nieufnie na Eulalię.

— To prawda. Mamy problemy finansowe, bo firma budowlana, która zatrudniała mojego męża, ogłosiła bankructwo.

Eulalia zorganizowała miejsce przesłuchań w pokoju fajkowym.

Wino zaszumiało Eulalii w głowie. Rozmarzyła się.

Powietrze wypełniał śpiew cykad, przypominający krakanie kruków.

Herman Kołoczek stał wyprężony jak żołnierz.

Herman ważył w myślach każde słowo.

Na początku października Katowice nawiedziły deszcze i burze.

Koniec września był tego roku wyjątkowo ciepły.